بسیاری از افراد تنها زمانی به فکر جایگزین کردن دندان‌های ازدست‌رفته خود می‌افتند که تصمیم به کاشت ایمپلنت می‌گیرند. با این‌حال، در برخی موارد پیش از انجام ایمپلنت یا همزمان با آن ممکن است نیاز به جراحی لثه وجود داشته باشد. همچنین در شرایطی که تحلیل استخوان رخ داده باشد، پیوند استخوان نیز ممکن است ضروری باشد تا کمبود استخوان ناشی از ازدست‌رفتن دندان‌ها جبران شود. شاید برایتان این پرسش پیش بیاید که چرا انجام جراحی لثه برای کاشت ایمپلنت ضروری است؟ در وبسایت آرت دنتال این موضوع را به‌طور کامل بررسی خواهیم کرد.
ایمپلنت سوئیسی کیفیت بالا و طول عمر طولانی دارند و در کشورهای مختلف از جمله ایران بسیار محبوب هستند.
جراحی لثه چیست؟
پیوند لثه یک نوع جراحی دندانپزشکی است که برای درمان تحلیل لثه انجام می‌شود. در این روش لثه‌ها از سطح دندان جدا شده و ریشه‌های زیرین نمایان می‌شوند. نمایان شدن ریشه‌های دندان می‌تواند باعث افزایش خطر پوسیدگی، حساسیت دندان و تحلیل استخوان اطراف آن شود. همچنین پیوند لثه به بازسازی بافت ازدست‌رفته اطراف دندان کمک کرده و به بهبود سلامت کلی دهان و دندان‌ها می‌انجامد و معمولا این جراحی توسط متخصص لثه (پریودنتیست) انجام می‌شود.
ایمپلنت زایگوما یک روش مناسب برای افرادی است که نیاز به کاشت ایمپلنت دارند، اما به دلیل تحلیل استخوان فک امکان انجام این کار با روش‌های معمولی برایشان وجود ندارد. اگر شما هم با چنین مشکلی مواجه هستید و به هر دلیلی نمی‌توانید جراحی پیوند استخوان انجام دهید، این روش می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای شما باشد.
چه کسانی به جراحی لثه نیاز دارند؟
افرادی که دچار تحلیل لثه هستند معمولاً نیاز به پیوند لثه دارند. این وضعیت اغلب به دلیل بیماری شدید لثه ایجاد می‌شود، اما در برخی موارد افراد به‌طور ژنتیکی مستعد نازک شدن لثه‌ها هستند. علاوه بر این، مسواک زدن شدید و تهاجمی نیز می‌تواند باعث عقب‌نشینی لثه‌ها شود. پیوند لثه به طور عمده برای افرادی انجام می‌شود که لثه‌هایشان عقب رفته و ریشه دندان‌ها آشکار شده است. این وضعیت عمدتاً ناشی از بیماری لثه بوده و در طی این عمل بافت نرم از ناحیه‌ای دیگر در دهان برداشته شده و به ناحیه لثه‌ای که تحلیل رفته پیوند می‌شود. به‌طور کلی سه نوع پیوند لثه وجود دارد:
پیوند مستقیم لثه: در این روش بافت مستقیماً از سقف دهان برداشته شده و به ناحیه آسیب‌دیده پیوند می‌شود.
پیوند بافت همبند: در این روش یک فلپ روی سقف دهان بریده شده و بافت زیر آن که به نام بافت همبند زیر اپیتلیال شناخته می‌شود، برداشته شده و به لثه پیوند می‌شود، سپس فلپ سقف دهان به محل اولیه خود دوخته می‌شود.
پیوند ساقه (جانبی): در این روش بافت از نواحی اطراف ناحیه آسیب‌دیده برداشته شده و به آن ناحیه پیوند می‌شود.
افرادی که لثه‌های سالمی دارند و بافت لثه محکم به دندان‌ها چسبیده است، کاندیدهای مناسبی برای ایمپلنت دندان هستند. حتی افرادی که به بیماری لثه مبتلا نیستند نیز ممکن است به دلایل مختلفی مانند مسواک زدن بیش از حد، مشکلات دندانی، دندان قروچه، ژنتیک یا آسیب به لثه‌ها دچار تحلیل لثه شوند که این وضعیت می‌تواند ریسک شکست ایمپلنت دندان را افزایش دهد.
ایمپلنت اشترومن با گارانتی مادام‌العمر ارائه می‌شود و بیماران می‌توانند در صورت نصب صحیح و رعایت شرایط نگهداری، مشکلات ناشی از تولید یا مواد، تحت پوشش قرار گیرند.
انواع پیوند لثه
جراحی لثه برای ایمپلنت دندان شامل روش‌های مختلفی است که بسته به نیاز بیمار و شرایط دهان و دندان او انجام می‌شود. در برخی موارد این جراحی صرفاً با هدف بهبود زیبایی لبخند صورت می‌گیرد، اما در بسیاری از موارد دیگر نقش مهمی در جلوگیری از مشکلات و عوارض بعدی ایمپلنت ایفا می‌کند. بسته به شرایط بیمار یکی از روش‌های زیر برای آماده‌سازی لثه و استخوان فک جهت کاشت ایمپلنت دندانی انجام می‌شود:
1. جراحی فلپ لثه (پاکت لثه)
اگر پلاک‌های میکروبی و رسوبات باکتریایی به اعماق لثه نفوذ کرده باشند این جراحی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش بافت لثه بلند شده تا امکان پاکسازی عمیق فراهم شود و پس از حذف باکتری‌ها و رسوبات، لثه به جای خود بازگردانده و بخیه زده می‌شود. در برخی موارد ممکن است نیاز به تغییر شکل استخوان زیرین نیز باشد که این کار همزمان با جراحی انجام می‌شود.
2. بازسازی تحلیل لثه و پیوند استخوان
در صورتی که استخوان فک قدرت و استحکام کافی برای نگهداری ایمپلنت را نداشته باشد جراح از روش پیوند استخوان استفاده می‌کند. این روش معمولاً زمانی انجام می‌شود که بخشی از استخوان تحلیل رفته یا تخریب شده باشد. در طی این جراحی استخوان جدیدی جایگزین ناحیه آسیب‌دیده می‌شود تا پایه‌ای محکم برای ایمپلنت فراهم گردد. همچنین، در صورت نیاز ممکن است جراح از غشاهای مخصوصی برای کمک به بازسازی لثه و استخوان استفاده کند.
3. افزایش طول تاج دندان
این روش هم به منظور بهبود ظاهر دندان‌ها و لبخند بیمار انجام می‌شود و هم در برخی موارد کاربرد درمانی دارد. در طی این جراحی مقدار مشخصی از بافت لثه برداشته می‌شود تا دندان‌ها بلندتر به نظر برسند. این روش معمولاً برای اصلاح طرح لبخند و متناسب‌سازی طول دندان‌ها با لثه استفاده می‌شود.
4. پیوند لثه برای ایمپلنت
برخلاف روش قبل که هدف آن کاهش حجم لثه بود در این روش هدف افزایش ضخامت لثه است. هنگامی که لثه بیش از حد تحلیل رفته و عقب‌نشینی کرده باشد جراح از نواحی دیگر دهان، مانند سقف دهان بافتی را برداشته و در ناحیه مورد نظر پیوند می‌زند. این روش علاوه بر بهبود زیبایی به محافظت از ریشه‌های دندان در برابر آسیب‌های احتمالی کمک می‌کند و ظاهر خط لثه را متقارن و منظم می‌سازد.
عوارض پیوند لثه
پس از انجام جراحی لثه برای ایمپلنت دندان برخی افراد ممکن است با عوارض و مشکلاتی روبه‌رو شوند. میزان و شدت این عوارض به عواملی مانند مهارت جراح، رعایت مراقبت‌های بعد از جراحی و واکنش بدن بیمار بستگی دارد. برخی از رایج‌ترین عوارضی که ممکن است پس از این جراحی تجربه شوند عبارت‌اند از:
- افزایش حساسیت دندان‌ها
- تحریک‌پذیری دندان‌ها
- خونریزی
- عفونت
- بی‌حسی زبان یا سایر نواحی دهان
مراقبت های لازم بعد از پیوند لثه
پس از جراحی لثه برای ایمپلنت دندان رعایت مراقبت‌های لازم می‌تواند به تسریع روند بهبودی و کاهش عوارض احتمالی کمک کند. دندانپزشکان معمولاً پس از جراحی توصیه‌هایی را ارائه می‌دهند که پیروی از آن‌ها برای جلوگیری از عفونت و سایر مشکلات ضروری است. برخی از مهم‌ترین نکات مراقبتی پس از این جراحی عبارت‌اند از:
- مصرف منظم داروهای مسکن برای کنترل درد و کاهش ناراحتی پس از جراحی.
- استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های تجویزشده طبق دستور پزشک برای جلوگیری از بروز عفونت.
- رعایت بهداشت دهان و دندان و استفاده از دهان‌شویه‌های مخصوص برای پیشگیری از عفونت و کاهش احتمال پس زدن ایمپلنت.
- اجتناب از فعالیت‌های سنگین و ورزش‌های شدید تا زمان بهبودی کامل.
- مصرف غذاهای نرم در چند روز نخست پس از جراحی برای جلوگیری از آسیب به محل جراحی.
- پرهیز از خوردن غذاهای داغ و تند که می‌توانند موجب تحریک لثه شوند.
- عدم مصرف سیگار، زیرا سیگار روند ترمیم بافت لثه را کند کرده و خطر عفونت را افزایش می‌دهد.
- استفاده از کمپرس یخ در روزهای ابتدایی پس از جراحی برای کاهش تورم و التهاب لثه.
- مراجعه به دندانپزشک حدود یک تا دو هفته پس از جراحی برای بررسی وضعیت بهبودی و اطمینان از عدم بروز مشکلات احتمالی.
حین پیوند لثه چه اتفاقی می افتد
در جراحی پیوند لثه از روش‌ها و مواد مختلفی برای انجام این فرآیند استفاده می‌شود. معمولاً پریودنتیست‌ها بافتی را از سقف دهان برداشته و به ناحیه موردنظر برای کاشت ایمپلنت پیوند می‌زنند. این جراحی شامل مراحل زیر است:
- ابتدا بی‌حسی موضعی در محل جراحی تزریق می‌شود تا دندان‌ها و لثه‌ها کاملاً بی‌حس شوند. برخی از پریودنتیست‌ها برای راحتی بیشتر بیمار گزینه‌هایی مانند اکسید نیتروژن، آرام‌بخش‌های خوراکی یا تزریقی را نیز ارائه می‌دهند. بهتر است پیش از جراحی درباره این گزینه‌ها با پزشک خود مشورت کنید.
- پس از بی‌حس شدن ناحیه یک برش روی لثه ایجاد شده و ریشه دندان‌ها به طور کامل تمیز می‌شود تا بستر مناسبی برای پیوند فراهم گردد.
- سپس جراح یک برش دیگر در سقف دهان ایجاد کرده و بخش کوچکی از بافت داخلی را برمی‌دارد. در پایان این مرحله ناحیه برداشت بافت با بخیه یا پانسمان مخصوص بسته می‌شود. البته اگر از بافت اهدایی استفاده شود این مرحله انجام نمی‌شود.
- در مرحله بعد بافت پیوندی روی ریشه دندان‌های در معرض دید و ناحیه تحلیل‌رفته که نیاز به پیوند دارد قرار داده می‌شود.
- در نهایت جراح بافت پیوندی را در جای خود بخیه می‌زند که ممکن است از بخیه‌های قابل جذب استفاده شود که خودبه‌خود از بین می‌روند و نیازی به کشیدن ندارند.
سخن پایانی
پیوند لثه به حفظ میزان کافی از بافت لثه کمک می‌کند تا اتصال بین پروتز و اباتمنت به درستی در زیر خط لثه مخفی بماند. این مسئله نه تنها موجب حفظ زیبایی لبخند می‌شود، بلکه از تجمع باکتری‌ها در ناحیه اتصال ایمپلنت نیز جلوگیری می‌کند. بنابراین این روش درمانی برای افرادی که دچار تحلیل لثه هستند و قصد دارند ایمپلنت دندان انجام دهند امری ضروری محسوب می‌شود.
کامنتی ثبت نشده است